poważanie — n I 1. rzecz. od poważać. 2. «uznanie, szacunek» Głębokie, powszechne, prawdziwe, wielkie poważanie. Zyskać, mieć poważanie u kogoś. Cieszyć się poważaniem. ∆ (Łączę, załączam) wyrazy poważania, (zostaję, pozostaję) z poważaniem «formuły… … Słownik języka polskiego
poważanie — Mieć kogoś, coś w dużym, głębokim poważaniu zob. mieć 7 … Słownik frazeologiczny
atencja — ż I, DCMs. atencjacji; lm D. atencjacji (atencjacyj) przestarz. «okazanie komuś szczególnego szacunku, względów, wyróżnienie kogoś; poważanie, szacunek, respekt, względy» Mieć dla kogoś atencję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
cena — ż IV, CMs. cenie; lm D. cen 1. «wartość przedmiotu wyrażona w pieniądzach jako środku zamiennym» Cena detaliczna, hurtowa, rynkowa, giełdowa. Cena okazyjna, wysoka, wygórowana, wyśrubowana. Cena kupna, sprzedaży. Cena chleba. Cena za kilogram.… … Słownik języka polskiego
cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… … Słownik języka polskiego
dostojny — dostojnyni, dostojnyniejszy «zasługujący na poważanie, pełen godności, powagi, będący wyrazem powagi; czcigodny, poważny, szanowny, znakomity» Dostojny starzec. Dostojni wojownicy. Mieć dostojną minę. Witać najdostojniejszego gościa. przen.… … Słownik języka polskiego
estyma — ż IV, CMs. estymamie, blm przestarz. «cześć, poważanie, szacunek» Wzbudzić w kimś estymę. Mieć kogoś lub coś w estymie. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
mir — m IV, D. u, Ms. mirze 1. blm książk. «posłuch, uznanie, poważanie, szacunek ogółu» Wielki mir. Cieszyć się mirem u kogoś. Mieć, zdobywać mir wśród ludzi. Nie mieć miru w rodzinie. 2. lm M. y hist. «terytorialna wspólnota społeczna u Słowian… … Słownik języka polskiego
nabożeństwo — n III, Ms. nabożeństwowie; lm D. nabożeństwoeństw 1. «zespół obrzędów religijnych ujęty w normy liturgiczne lub zwyczajowe» Nabożeństwo żałobne. Uroczyste nabożeństwo. Odprawiać nabożeństwo. Iść na nabożeństwo. Książka do nabożeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
